زمین خاکی ام اما ،غرورم کم نمیگردد 

سرم در زیر بار آسمان هم خم نمیگردد 

من آن گلبرگ مغرورم،که میمیرد ز بی آبی 

ولی با منت و خواری،بی شبنم نمیگردد 

یاهو

^{نمی دانم بس از مرگم چه خواهد شد،}  

^{نمی خواهم بدانم کوزه گر از خاک اندامم چه خواهد ساخت،} 

^{ولی بسیار مشتاقم که از خاک گلویم سوتکی سازد،} 

^{گلویم سوتکی باشد ،} 

^{به دست کودکی گستاخ وبازیگوش و او} 

^{یکریز و بی در بی} 

^{دم گرم وچموشش را، در گلویم سخت بفشارد} 

^{و خواب خفتگان خفته را آشفته تر سازد،} 

^{بدین سان بشکند دایم ،}  

^{(سکوت مرگبارم را)} 

^یاهو

احساس کسی رادارم که ناگاه در برابر آینه ای بایستد وتصویری را که بر آن می بیند هیچ نشناسد. 

یاهو 

خود را در خویش گم کردن و نیافتن و،بدتر از این،در میان چندین چهره ی مشکوک و فرار و نامانوس،خود را به یقین و اطمینان بازنشناختن،رنجی است که در تصور نمی گنجد و من آن را در دل احساس کرده ام. 

یاهو

تنها ماندن طاقت فرسا است. نه می توانی به میان خلق فرود آیی و از آبشخور آلوده ای که بنی آدم و مرغ و مور و ملخ بر گرد آن ازدحام کرده اند بنوشی،ونه می توانی دربالای ابرها تنها و مجهول بمانی؛که آنجا جای خداست و بی کرانگی ملکوت. 

یاهو